Moja mama zawsze powtarzała, że życzy mi takiego dziecka, jakim ja byłam. Patrząc na to z perspektywy czasu, dziwię się, że kobieta nie zaliczyła jednocześnie podcięcia żył i skoku na główkę dla pewności. Dziecko marki Natalia było w stanie wykończyć świętego. Zbyt mądre, zbyt wredne i zbyt uparte. To nie wróżyło nic dobrego. Na szczęście w porę, czyli jakieś dwadzieścia lat później, opamiętałam się. Zaraz potem wyprowadziłam się z domu. Teraz ofiarą jest PT.

Hanka to rezolutna, inteligentna dziewczynka. Żywcem wpisana w słynną rosyjską Maszę i matkę, która dwadzieścia pięć lat temu myślała, że ma na imię „cholera jasna”. Powiadają, że sowa sokoła nie urodzi, stąd też młode coraz bardziej wpisuje się we mnie charakterem, powiedzonkami i zachowaniem. Bywają dni, że huk mojej głowy opadającej na poduszkę płoszy sarny w pobliskim lesie. Bywają dni, że łapiąc w locie jęzor, odpalam turbodoładowanie i gonię tą moją Maszę, która od pewnego czasu skutecznie trenuje „wdupiemiejstwo”.

Sytuacja sprzed kilku dni uświadomiła mi, że łatwo z Hanką nie będzie zwłaszcza, że popełniłam psychiczne i fizyczne faux pas i postanowiłam jej zrobić miesięczne wagary od żłobka.

Kilka dni temu odebrałam młode od dziadków. Wychodzimy z bloku w składzie ja, Nadia w foteliku, dwie torby wielkości dorodnego słonia i Hanka. Jakiś czas temu opracowałyśmy system czerwone-zielone, po tym jak młode wyrwało mi kilka razy sprintem nie-wiadomo-gdzie. Idziemy, czerwone- stój, zielone-machaj nogami, jęzor na brodzie, nadgarstki po betonie, jest wesoło. Jedna ulica, młode trzyma mnie dzielnie za rękę z dwoma torbami sprawiając, że wyglądałam jak Krzywa Wieża w Pizie. Stajemy przy samochodzie, wrzucam młodsze młode do środka, kątem oka widzę rosnące różki na głowie Hanki. Nagle starszak zrobił mik-mik, zaboksował nogami po betonie i tyle ją widziałam. Tak jak jest gapą i potrafi stać a za chwilę nie stać i zbiera gnaty z podłogi, tak teraz dostała jakichś super mocy i machała tymi nogami jak Usain Bolt. Drę się, że czerwone. Drę się, że stop. Drę się, że o „cholera jasna” ulica. W końcu stwierdziłam, że z tego mojego darcia można co najwyżej ukręcić ból gardła, rzuciłam co miałam na ziemię i odpaliłam turbo doładowanie. Coś tam zakaszlało bo po ciąży kondycja jak u 70- latki goniącej za autobusem i biegnę. Złapałam metr przed jadącym po wyrzuty sumienia do końca życia kierowcą czerwonego potwora. Ciśnienie trzysta, ulga rozsmarowała mnie po chodniku.

I wtedy stwierdziłam, że albo znajdę sposób na ogarnięcie macierzyńskiego sajgonu w składzie ja plus dwa pisklęta albo nie wychodzę z nimi do osiemnastego roku życia. Wrzuciłam Hankę na plecy w Tulę, #2 do gondoli i… umarłam. Kręgosłup złożył donos za znęcanie się fizyczne, pół godzinny spacer odpokutowywałam dwa dni. Czułam się jak przeczołgana odcinkiem lędźwiowym po ściernisku. Postanowiłam odwrócić rolę, wrzucić Hasztu do chusty a Hanisławę do spacerówki. Idealne rozwiązanie na spacerach i placach zabaw. Nadię mam zawsze przy sobie i nie muszę jej porzucać w pogoni za Hanką a wózek… Wózek mam w torebce.

Jakiś czas temu nadarzyła się nam okazja przetestowania najmniejszej spacerówki na świecie- GB Pockit. Wózek ultralekki, o wadze 4,3 kilograma. Idealne rozwiązanie dla chustujących mam, których starsze dziecko jest już chodzące ale kondycyjnie wciąż pada po dwóch godzinach na placu zabaw. O ile Hanka wszędzie dojdzie praktycznie sama, o tyle trochę gorzej jest z powrotem do domu/samochodu. Złożony GB Pockit ze swoimi wymiarami 30x18x35cm dosłownie mieści się w torebce czy reklamówce.

Nie oszukujmy się, GB Pockit nie jest wózkiem wielofunkcyjnym. Nie znajdziemy tutaj rozwiązań ze standardowych spacerówek, takich jak chociażby rozkładane oparcie (stąd też dziecko musi być stabilnie siedzące), budka przeciwsłoneczna czy pałąk zabezpieczający. Jego największą zaletą jest waga i wymiary, dzięki czemu bez problemu mieści się w zapchanym gondolą czy torbami bagażniku. Idealnie nadaje się na szybkie zakupy, wyjazdy czy nawet jako bagaż podręczny w samolocie lub pociągu. Jeśli macie dwójkę dzieci w odstępie rok- dwa lata, z czego jedno jest gondolowe, to idealne rozwiązanie na rodzinne spacery. Pockit zmieści się do każdego bagażnika a w gondoli można włożyć go do kosza na zakupy.

Torba – GOSHICO